Om de Geallieerden te misleiden hadden de Duitsers, een beetje overal in Europa, valse vliegvelden aangelegd met daarop, in de meeste gevallen, goed nagebootste houten vliegtuigen. Volgens sommigen zouden de Geallieerden houten bommen op deze houten vliegtuigen hebben gedropt met een duidelijke spotboodschap: Wood for Wood ! Een Franse historicus, Pierre Antoine Courouble, lid van de Nationale Vereniging Les Anciens aérodromes, is zich met de jaren gaan interesseren in dit mysterie. De Britse autoriteiten ontkennen het verhaal in alle talen, de Amerikaanse site Snopes bestempelt het als een urban legend (volks gerucht). Op het eerste gezicht lijkt het inderdaad een onwaarschijnlijk verhaal: waarom een vliegtuig inzetten om zulk heldenfeit te plegen? War is not a game !
Houten bommen droppen? Zuivere onzin, een indianenverhaal, anti-Duitse propaganda, cafépraat van verzetsmannen ... ?
=> PA Courouble heeft talloze getuigenissen verzameld van mensen (verzetslieden, maar ook militairen en burgers) die nauw betrokken raakten bij het droppen van die houten bommen.
Naast de houten vliegtuigen, hadden de Duitsers ook houten bommen geproduceerd. Na een raid, dachten de getuigen dat de Geallieerden houten bommen hadden gedropt.
=> Geen enkel getuigenis bevestigt dit standpunt.
In die tijd gebruikten de Geallieerden houten bommen om te oefenen. Door de grote hoeveelheid houten bommen, hebben sommigen ze kunnen gebruiken om de Duitsers effectief te bombarderen.
=> Alle getuigenissen wijzen naar een doelgericht gebruik van de houten bommen. Houten bommen (soms met de vermelding Wood for Wood! of nog Steel for Steel !) vielen op houten vliegtuigen terwijl echte vliegtuigen gebombardeerd werden met echte bommen.
Om de gruwel van de oorlog enigszins te vergeten, beschouwden sommige jonge piloten het als een uitlaatklep om te spotten met de Duitsers. Deze initiatieven werden uiteraard niet goedgekeurd door de militaire hiërarchie.
=> Vaak werden houten bommen gedropt na een tip van het lokale verzet. Dit bewijst dat de Geallieerden perfect op de hoogte werden gebracht van de Duitse schijnoorlog.
Het SOE, een Britse geheime dienst, werkte nauw samen met het verzet en beschikte over een RAF smaldeel voor operaties in het kader van psychologische oorlogsvoering (droppen van pamfletten, folders en houten bommen) om de vijand te demoraliseren.
=> De Britse autoriteiten hebben dit altijd - met klem - ontkend. War is not a game!"
"De waarheid kan je negeren, maar ze zal er altijd staan" Titus Livius.
Sinds het verschijnen van « het Mysterie van de Houten Bommen » krijgen we steeds meer reacties.
We zetten ze eventjes op een rij:
"Een welbepaalde website over volkslegenden verheldert dit indianenverhaal."
=> De Amerikaanse site Snopes demystificeert helemaal niets. Men baseert de « argumentatie » op één enkel getuigenis van de journalist William Shirer. Daartegenover staat dat wij honderden getuigenissen verzameld hebben, waarvan de meeste van directe getuigen. De redenering is daarenboven gebaseerd op onwaarheden. « Zulke nepvliegvelden met houten bommen zouden de Duitsers nooit gebouwd hebben » (vandaag staan die schijnvliegvelden netjes gerepertorieerd). « Deze houten vliegtuigen konden niet realistisch genoeg zijn » (de documenten en fotomateriaal bewijzen het tegendeel).
"Een houten projectiel gedropt op hoge hoogte zou alléén maar splinters opbrengen".
=> In de jaren ‘30 en ‘40 gebruikten Hollanders, Engelsen en Amerikanen houten oefenbommen die niet uitspatten. Soms kon men ze zelfs hergebruiken. Weliswaar waren sommige bommen gevuld met zand. De Britse exemplaren waren dan ook bedoeld om te ontploffen op de grond, maar andere, zoals in Amerika en Holland, waren voorzien van een metalen neus. Deze ontploften niet en vandaag kan men ze nog kopen op het internet.
"Het droppen van een grote houten bom met een valscherm garandeerde weinig doeltreffendheid".
=> De trage vliegtuigen van het SOE deden zulke droppings aan de lopende band.
"Deze gekke missies zijn ondenkbaar. De Duitsers voerden echte oorlog …".
=> Nog een vals idee. Het risico zulke nepvliegvelden te overvliegen was nihil. Talrijke getuigenissen bewijzen dat er, vooral na 1943, geen bewaking meer was. Kinderen uit de buurt gingen gewoon spelen op deze vliegvelden!
"Waarom zouden de Geallieerden de Duitsers laten weten dat ze hun list doorhadden?"
=> Na grondig onderzoek blijkt dat de meeste nepvliegvelden NOOIT gebombardeerd werden. Het indirecte bewijs dus dat de Geallieerden perfect wisten waar hun echte bommen moesten vallen. Echter heeft men talrijke getuigenissen kunnen verzamelen van het effect dat die houten bommen hadden op het moreel van de Duitsers.
"In januari 1941 besloot het PWE (Political Warfare Executive) het « gerucht S/169 » niet te verspreiden want het kon een gevaar betekenen voor de plaatselijke informanten ".
=> Dat is dan ook het bewijs dat de Engelsen het droppen van houten bommen op valse vliegvelden als onderdeel van hun psychologische oorlog beschouwden. Vanaf ’42, ’43 ‘en ’44 kan men echter vaststellen dat de Duitse nepvliegtuigen geen enkel nut meer hadden.
"Een bombardement met één enkel vliegtuig (zonder bescherming door andere toestellen) is pure zelfmoord."
=> Nogmaals onwaar. Vooral vanaf ’42 waren missies met één enkel vliegtuig heel gewoon. Meer zelfs: sommige van die toestellen waren uitgerust met houten signaalbommen (smoke bombs drift signal Mk4 of Mk5).
"Het bombarderen met houten bommen was niet alleen contraproductief, maar eveneens een dure grap.".
=>Alle getuigenissen wijzen in dezelfde richting. Zulke bombardementen gingen gepaard met echte bombardementen op echte doelwitten. Het waren dus gecombineerde acties. Zonder verspilling van tijd of energie.
"Geen enkele melding in de ORB’s (Operations Record Books) van deze houten bommen droppings".
=> Volgens sommige veteranen vonden deze « missies » plaats zonder medeweten van de hiërarchie. Normaal dus dat er geen spoor te vinden valt in de ORB’s. Dr. Benamou beweert daarenboven dat het hier gaat om missies van het SOE. Door een « ongelukkige » brand, verdwenen 90% van de archieven van het SOE. Amper 1 % van de overgebleven archieven mag vandaag geraadpleegd worden. Alle leden van het SOE hebben daarenboven zwijgplicht gekregen ... levenslang.